کلکچال از سال 1371 تا 1385

هفته پیش پس از کلی جمع و جور کردن اراده و اینا عزم رو جزم کردم که بروم کوه و برای اینکه کمی تنوع کرده باشم مسیر کلکچال رو انتخاب کردم .
کلکچال یه 7-8 سال بود که نرفته بودم . خیلی تغییر کرده بود و البته یکم جواد هم شده بود و اینکه از چند سال پیش هم تعدادی شهید رو هم در نزدیکی اردوگاه کلکچال خاک کرده اند و شده پایگاه دیگه. برادران بسیجی هر جمعه اونجا میرن و میان . واسه ورودی اردوگاه هم ورودی گذاشتن. طبقه اول هم الکی درخت کاری کردن که کسی بازی نکنه.دور برج پیشاهنگی اونجا هم یه فنس کشیدن که کسی ازش نره بالا. هیچ تسهیلاتی که از 30 سال پیش نذاشتن هیچ محدود تر هم شده و شده پاتوق.
کلک چال که به آب و چشمه هاش معروف بود نمی دونم چرا خشک شده لوله کشی کردن واسه اینور و اونور.
پارک سنگی جمشیدیه هم که به اعتقاد من قشنگترین و حال ترین پارک ایرانه شده جواد بازار از جنوب و شرق و شهرستان مه با هندوانه و خربزه و پیکنیکی و قابلمه غذا می یان که ناهار و شام بخورن اونجا .

مسیر بعد از قهوه خانه دوم

نمائی از برج پیشاهنگی

کوهنوردان در حال صعود

این برج به کوشش تمام گروههای پیشاهنگی سراسر ایران اون زمان ساخته شده تک تک سنگ ها مال نام یک گروه پیشاهنگی اون زمان نوشته شده (هم پسران هم دختران)(در این میان نام رسد پیشاهنگی پروین اعتصامی به چشم می خورد)
در سر در این بنا برادران بسیجی عزیز تعدادی از سنگ ها را کنده و نام شهدا را حک کرده اند !

سر در برج با سنگ های جدید

تپه (مقلب به تپه نور الشهدا) که تعدادی از شهدا را خاک کرده اند

نمائی دیگر از برج

روز خوش