عشق از نگاه شاملو :

عاشقانه هاي شاملو حال هواي ديگري دارند او در سه بعد عاشق است و در هر سه بعد عشق را زيبا امروزي و قابل حس مي سرايد . اولين بعد ار عشق او عشق به خداست . در اين باب شعر دلنشين "رستگاران"او را مي آورم .
او اين شعررا هنگامه زيارت امام رضا سروده است يعني وقي که به معشوق ازلي نزديکتر شده در اين موضوع از شاعران ديگر بسيار شنيده ايم ولي نواي او نواي دلنشين است ....
در غريو سنگين ماشين ها و اختلاط و جاز
آواز قمري کوچکي را شنيدم
چنان که از پس پرده اي آميزه ابرو دود
تابش تک ستاره اي
آنجا که گناهکاران
با ميراث کمرشکن معصوميت خويش
بر درگاه درد پيشاني بلند
بر آستانه مي نهند و
باران بي حاصل اشک بر خاک
و رهايي و رستگاري را
از چهار سوي بسيط زمين
پاي در زنجير و گم
کرده راه مي آيند
گوش بر هيبت توفاني فريادهاي نياز و اذکار بي سخاوت بسته.
دو قمري بر کنگره سرد
دانه در دهان يکديگر مي گذارند
و عشق
بر گرد ايشان
حصاري ديگريست .......


شاملو حسادت مي کند به عشق ميان دو قمريو عشق کال خود در راز و نياز يعني به جايگاه عشق خود و خدا اينچنين مي نگرد ....
و اما او در بعد دوم عشق مادي است او از زبان عاشق امروز تعريف صادقي از عشق امروز دارد
""عشق سوء تفاهمي است که با "متاسفم" گفتني فراموش ميشود ....""گرچه خود او ديگر گونه عشقي مادي را در دل مي پروراند ..عشق به آيدا ..عشق پاکي که به ازدواج منتهي ميشود و چه طوفاني مي سرايد اين عشق را :
ميان آفتابهاي هميشه
زيبايي تو لنگري ست
نگاهت شکست ستمگري ست
و چشمانت با من گفتند
که فردا روز ديگريست
آيدا فسخ عزيمت جاودانه ...
و در جايي ديگر مي گويد شاملو در ميعاد از عشقي سخن ميگويد ..از يک عشق ناب ..از عشقي که با سکس فرو کش نمي کند از عشقي که به فراسوي مرزهاي تن مي انديشد از عشق پاک او به آيدا :

در فراسوي مرزهاي تنت تو را دوست مي دارم
آينه ها و شب پره هاي مشتاق را به من بده
روشني و شراب را
آسمان بلند و کمان گشاده پل
پرنده ها و قوس و قزح را به من بده
......
....
.....
و در فراسوي مرزهاي تنت تو را دوست دارم

و سومين بعد عشق او عشق به انسان است .....
عشقي که به عدالت واهي وا ميدارد ...او خود چنين ميگويد و داستان زندگي خود را شرح مي دهد که مورد بي عدالتي هاي فراوان قرار گرفته است ...