نميدونم اين چه رسم روزگار... بعضي وقتا اونقدر تو خوشي دست و پا ميزني که فکر ميکني اون موقع هيچ وقت تموم نميشه ولي اين درست نيست چون تموم ميشه بايد در تموم اون لحظات زندکي کرد و قدرش را دونست من که هميشه تو لحظات خوب به ياد موقعي ميافتم که اون تموم ميشه و ممکنه اون هر گز بر نگردد .....که زياد هم حالت خوبي نيست ......
در مقابل اون هم لحظات بد و با استرسي وجود داره که ميخواي نباشه دنيا بگذريم.....



نميدونم من بايد راجع به اون چي بگم اون اصلا قابل پيش بيني نيست يه روز شاد شاد پر انرژي يه روز هم .......
قبلا کفته بودم که کم کم ميخوام فراموشش کنم اما
من ديگه بچه نميشم آه –ديگه بازيچه نميشم.......